Ewolucja sieci – sieci mainframe
U początków swego istnienia sieci komputerowe były zindywidualizowanymi formami połączeń, stanowiącymi integralna część równie zindywidualizowanych rozwiązań obliczeniowych. Przedsiębiorstwa, które w owych przedpecetowych czasach zdecydowały się zautomatyzować funkcje księgowości lub przetwarzania danych, wykonanie całego systemu musiały powierzyć jednemu wykonawcy.
Standardowe konfiguracje składały się z terminali połączonych sprzętowo z kontrolerami urządzeń. Kontrolery te umożliwiały wielodostęp do urządzeń komunikacyjnych pozwalających na przyłączanie urządzeń do sieci głównej (mainframe). Urządzenia komunikacyjne skupione były w procesorze czołowym sieci. Procesor ten umożliwiał wielu urządzeniom współdzielenie pojedynczego kanału dostępu do sieci. Rozwiązanie to było najbardziej ekonomiczne ze względu na różnice w przetwarzaniu danych miedzy portami wejścia/wyjścia a procesorami sieci mainframe.
Rysunek 1.1. Sprzętowy dostęp do sieci mainframe (opracowanie własne)
Do komunikacji z siecią mainframe na duża odległość wykorzystywane były linie dzierżawione pasm o niskiej częstotliwości. Linia dzierżawiona w takim przypadku łączona była z kanałem wejścia wyjścia sieci mainframe.
Rysunek 1.2. Sprzętowy dostęp do sieci mainframe za pomocą linii dzierżawionych
(opracowanie własne)
Programy działały wyłącznie w środowisku obsługiwanym przez pojedynczy system operacyjny. System operacyjny za to mógł działać na podstawie urządzeń jednego określonego producenta. Terminale użytkowników i urządzenia, za pomocą których były one przyłączane do sieci, musiały być częścią tego samego zintegrowanego rozwiązania jednego producenta.
W czasach tak zintegrowanych rozwiązań systemowych nastąpiły dwie ewolucyjne zmiany technologiczne, które zmieniły kierunek rozwoju informatyki. Pierwsza zmiana to pojawianie się prymitywnych poprzedników dzisiejszych komputerów typu PC. Innowacyjność tych urządzeń polegała na przeniesieniu miejsca wykonywania pracy (obliczeń)na biurka każdego z uczestników sieci.
Druga zmiana wynikała z potrzeby poprawy wydajności pracy jaka odczuwali pracownicy firmy Xserox w Palo Alto (PARC). Dokładnie rzecz biorąc, próbowali oni usprawnić sposób współdzielenia się danymi pomiędzy integralnymi stacjami roboczymi. Problem polegał na tym, że używane dotychczas dyskietki były zbyt mało niezawodne oraz cały proces zbyt czasochłonny i nieporęczny.
Rozwiązaniem okazało się stworzenie w PARC pierwszej tzw. sieci lokalnej LAN (ang. Local Area Network), która nazwana została Ethernet. Korzystała ona z protokołów współdziałania międzysieciowego wyższych warstw. Jej możliwości rynkowe zostały szybko wykorzystane: pierwotny Ethernet, dziś znany jako Ethernet PARC lub Ethernet I, został zastąpiony przez nieco udoskonalona wersje – DIX Ethernet, zwana również Ethernet II. Jej autorzy firmy Xserox, Digital, oraz Inlet ustaliły wspólne standardy sieciowe, do przestrzegania, których zobowiązały się przy produkcji jej elementów składowych. [1]
komentarze
Copyright © 2008-2010 EPrace oraz autorzy prac.